چون‌ خالق ‌جلیل، جمیل ‌است‌ و ذوالجلال
شمس ‌الهُدی ‌و مظهر حُسن ‌خدا علیست

سر تـا سر وجود علی نور ایزدیست
بنگر رُخش ‌كه آینهٔ حق نما علیست

عقل بشر ز منزلتش در تحیـّر است
اسرار آفرینش و كنز خفا علیست

قدّوسیان به رتبهٔ‌ او غبطه می خورند
بر ساکنان عرشِ خدا، مقتدا علیست

آمد به شأن وی ز خدا لوح افتخار
جبریل زد نـدا، که شـه لافتی علیست

قرآن‌ سراسرش همه ‌اوصاف ‌مرتضاسـت
منظور حق به آیهٔ «قـُل اِنَّا» علیست

تفسیر كن مباهله را گر مفسری!
در آیهٔ مباهله هـم «قل كفی» علیست

در وصف شأنش آیه ی تَمَّت کفایت است
نهجُ الهُدی علی بُوَدُ و «هَـل اَتی» علیست

نی نام وی بشـر بتوان گــفت و نی خدا
آنكس‌ كه خلقتش شده معجز نما علیست

بر عاشقان او چه عـذاب و چه  آتشی ؟!
جنت سزای ‌اوست هرآن دل كه با علیست

نوشتن دیدگاه