رمز سحر روشنایی است در ژرفنای شب و فانوس
اشارتی است به خورشید که از راه می‏رسد.
فاطمه نام کوچک فانوس ‏های شب است
که تا الهه صبح مژده روشنی می‏دمد
از ملکوت بهشت تا قلب زمینیان تا کویر مدینه
آبشاری روان شده است، نامش: کوثر
که در عطش و تاریکی آب و آفتاب می‏دمد
و به رؤیای سیب‏ ها نقش حقیقت می‏زند
خطابه می‏خواند بیدار می‏کند بالا می‏ برد و فرا می‏خواند
فاطمه نام کوچک سیب ‏های خداست
کودکی، سراسر خاک می‏دود
گریه می‏کند و سراغ مادر می‏گیرد
فرصت میلاد را حتی، دریغش کرده ‏اند
که پیش از آنکه به شهر غاصبان سفر کند
با خاطره آتش و دود بدرود گفته است
فاطمه نام مادر کودکی است که از یاد رفته است

مصطفی پورنجاتی

نوشتن دیدگاه