درک عمق فاجعه از چشم باور می‏چکد   ***   التهابی شعله‏ ور از چهره در می‏چکد
درد، شعری می‏سراید با ردیفی آتشین   ***   کز گلوی واژه ‏هایش، آهِ مادر می‏چکد
ای بلال آینه ‏ها! یک اذان دریا بگو    ***   از وضوی لحظه‏ ها چون خون کوثر می‏چکد
با طلوع حادثه، دستی به ایجاز غروب   ***    دردناک از صورت روح منوّر می‏چکد
باز در آغوش زردت آه‏ای دیوار مرگ!   ***    کهکشانی درد از پهلوی اطهر می‏چکد
در عزای سرخ تو، ای وسعت غربت، ببین   ***   تا قیامت لاله از چشمان حیدر می‏چکد
این همان فریاد سرخ توست ای روح سخن    ***   جاودان از حنجر زینب علیه السلام مکرّر می‏چکد.
خدیجه پنجی

نوشتن دیدگاه