گیتی آشفته شد از داغ بیان من و تو
شعله زد سیلی آن کوچه به جان من و تو

دست آن ظالم پرکینۀ پست نامرد
ظلم شیطان صفتان داد نشان من و تو

شده پژمرده از آن صائقه روی چو گلت
برق آن پنجه شده رمزخزان من و تو

بر سرپنجه ستادم که بگردم سپرت
مانده درخاطرمان قد کمان من و تو

شرحی از ضربۀ سنگین قصاوت بدهد
سوزش وسرخی آن اشک روان من و تو

روز روشن زچه شد تیره به چشم تو و من
کوچۀ غربت ما تیره جهان من و تو

مادرا نقش زمین گشتی و ماندم خجلت
ناله از بی ‌کسی است ورد زبان من و تو

از همان کودکی ام پیر غم تو شده ام
مانده درسینه نهان راز میان من و تو

تو بکش چادر خاکی به رخ و دم نزنم
تا نسوزد پدر از سر نهان من و تو

می ‌زدی ناله بیا ای پسرم در بر من
چشم گریان خدا شد نگران من و تو

قامتت مانده کمان از پس آن روز سیاه
رفته در کوچه زکف تاب و توان من و تو

شده در فرض نماز یاری شیر خدا
شه مظلوم علی ذکر اذان من و تو

می‌کنند گریه به حال من و تو ارض و سما
کرده طوفان به جهان آه و فغان من و تو

مادر و کودک دل خسته ای از این همه ظلم
گوئییا هرچه غم است گشته ازآن من و تو

می‌نویسد غم ما *شاکر* پر شعلۀ داغ
تا نشیند زکرم بر سر خوان من و تو
 
شاعر: شاکر محمود الکربلایی

نوشتن دیدگاه