زمین به لرزه در آمد به دل شرر افتاد
دمی که مادر سادات پشت در افتاد

بهشت، شعله گرفت و ز هرم آن آتش
عزیز حیدر کرار، در خطر افتاد

صدای فاطمه را پشت در شنید، ولی ..
چنان لگد به در خانه زد، که در، افتاد

صدای یا ابتایش به آسمان ها رفت
که آه یا ابتا محسنم دگر، افتاد

چنان هجوم به درب سرای او بردند ...
که از درخت ولای على، ثمر، افتاد

طناب بسته به دستان مرتضی اما
طنابشان به گلوی پیامبر افتاد

اگر چه دست، شکسته، ولی امانش برد
دمی که نیمۀ شب، درد بر کمر افتاد

علی ندید، ولی پیش دیدۀ زینب ...
شکست مادر و کم کم شکسته تر افتاد

به جز کبودی رخ، یادگاری از کوچه ...
به کتف و بازو و ابروی او اثر افتاد

شکست درب و خدا هم عزا گرفت آن روز
چرا که مادر سادات پشت در افتاد

شاعر : محسن تهرانی

نوشتن دیدگاه