ای اشک مهلتی دل غمگین و خسته را    ***   چشمان غم گرفته در خون نشسته را
مولا کنار فاطمه بدرود می‏کند    ***    با بند بند خویش نگاهی گسسته را
بر دوش می‏گذارد و از خانه می‏برد    ***   امشب علی، حقیقت پهلو شکسته را
از کوچه‏ های کوفه که رد می‏شود، دریغ!    ***   در شعله می‏کشد دل درهای بسته را
او را به خاک تیره . . . نه! پرواز می‏دهد    ***   در آسمان کبوتر از بند رسته را
در صحن فاطمیه کنون شور دیگری است    ***   شوریدگان سینه زن دسته دسته را

محمود سنجری -  دیدار آشنا :: مرداد 1381، شماره 26

نوشتن دیدگاه