باز هم موسم پرپر شدن گل آمد   ***   باز هم فصل فراق گل و بلبل آمد
آسمان دل ما ابری و بارانی شد   ***    دیده را موسم اشک و گهرافشانی شد
دل بی ‏سوز و گداز از غم زهرا دل نیست   ***   دل اگر نشکند از ماتم او، جز گل نیست
خون و اشک از دل و از دیده ما می‏جوشد   ***   فاطمه صورت خود را ز علی می‏پوشد
عمر کوتاه تو، ای فاطمه فهرست غم است   ***   قبر پنهان تو روشنگر اوج ستم است
رفتی، اما ز تو منظومه غم بر جا ماند   ***   با دل خسته و بشکسته علی تنها ماند
اثر دست ‏ستم از رخ نیلی نرود    ***   هرگز از یاد علی، ضربت‏ سیلی نرود
با علی راز نگفتی تو ز بازوی کبود   ***   باپدرگوی که بعد از تو چه بود و چه نبود
شهر اگر شهر تو، پس حمله به آن خانه چرا   ***   مرگ جانسوز چرا؟ دفن غریبانه چرا؟
داغ ما آتش و میخ در و سینه است   ***   هنوز مدفن گمشده در شهر مدینه است
هنوز باغ، تاراج شده، عطر اقاقی مانده است   ***   سنت دفن شبانه ز تو باقی مانده است

منبع : مجله فرهنگ کوثر ، مهر 1377 ،‌شماره 19

نوشتن دیدگاه