نوبتِ توست ، بیا فضّه پرستاری کن
فاطمه از رمق افتاد ، بیا کاری کن

بعدِ یک عمر ، نگهداریِ زهرا از تو 
چند روزی تو از این خانه نگهداری کن  

فضّه ، آرام بگیر آن طرفِ بازو را...
وقتِ برخاستنش ، فاطمه را یاری کن

سعی کن بسترِ او را دو سه ساعت بِبَری
تنِ او ، دور ، از این بسترِ بیماری کن

فضّه ، امروز دگر خانه تکانی با تو
جان زهرا ، تو کمی بیشتر همکاری کن

به خدا فاطمه ام حال ندار است ، ببین
برو پیشش بنشین ، خندۀ اجباری کن

چند روزِ دگر ، این خانه ندارد زهرا
تو در این بی کسی ام ، خوب عزاداری کن

شاعر : پوریا باقری

نوشتن دیدگاه