جَمالُ الاُْسْبوع گفته ابن بابويه (ره ) به سند از صقر بن ابى دُلَف روايت كرده كه چون متوكّل حضرت امام

علىّ النّقىّ عليه السلام را بِسُرَّ مَنْ رَاى طلبيد روزى به خدمت آن حضرت رفتم تا خبرى از احوال آن جناب

بگيرم و آنحضرت را نزد زراقى حاجب متوكّل محبوس كرده بودند. چون نزد او رفتم گفت: چه كار دارى؟ گفتم

بديدن شما آمده ام. ساعتى با هم نشستيم و از هرگونه صحبتى باهم كرديم تا آنكه مردم را متفرّق كرد و

مجلس خلوت شد. باز پرسيد كه براى چه آمده اى؟ من همان جواب اوّل را دادم. گفت: گويا آمده اى كه

خبرى از مولاى خود بگيرى.

من ترسيدم. گفتم مولاى من خليفه است. گفت ساكت شو كه مولاى تو بر حقّ است و من نيز اعتقاد تو را

دارم. گفتم الحمد لله. پس گفت آيا مى خواهى نزد او بروى؟ گفتم بلى. گفت: قدرى بنشين تا صاحب البريد

از نزد او بيرون آيد. من نشستم تا وقتى كه صاحب البريد بيرون شد. آن وقت پسركى را مأمور كرد كه مرا به

نزد آن حضرت ببرد. چون به خدمت آن جناب رسيدم ديدم بر روى حصيرى نشسته است و در برابرش قبرى

كنده اند.

پس سلام كردم. حضرت جواب داد. فرمود: بنشين. پس فرمود كه براى چه آمده اى؟ گفتم آمده ام كه از

احوال شما خبرى گيرم. پس ‍ چون نظرم بر قبر افتاد گريستم حضرت فرمود كه گريه مكن كه در اين وقت از

ايشان آسيبى به من نمى رسد. گفتم الحمد لله. پس گفتم اى سيّد من حديثى از رسول خدا صَلَّى اللَّهِ

عَلِيهِ وَاله روايت شده كه معنای آن را نمى فهمم. فرمود: چيست؟ آن حديث را عرض كردم لا تُعادُوا الايّامَ

فَتُعاديكُمْ يعنى: دشمنى نكنيد با روزها كه آنها با شما دشمنى خواهند كرد. فرمود مُراد از ايّام و روزها ما

هستيم مادامى كه به پا است آسمانها و زمين ، شنبه اسم رسول خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله است و

يكشنبه اميرالمؤ منين عليه السلام و دوشنبه حسن و حسين عَليهِما السَّلام و سه شنبه علىّ بن

الحسين و محمّد بن على و جعفر بن محمّد عَليهمُ السلام و چهارشنبه موسى بن جعفر و علىّ بن

موسى و محمّد بن علىّ عَليهمُ السلام و منم و پنجشنبه فرزندم حسن عليه السلام و جمعه فرزند فرزندم

است و به سوى او جمع مى شوند اهل حقّ.

اين است معنى ايّام. پس دشمنى مكنيد با ايشان در دنيا كه دشمنى كنند با شما در آخرت. پس فرمود:

وداع كن و بيرون رو كه ايمن نيستم برتو و مى ترسم اذيّتى به تو رسد.