خانواده

حيا شرمى است برخاسته از ادراك خوبى‏ها و بديهاى اختيارى، به اين جهت است كه انسان، دسته‏اى از كارها را خوب و دسته ديگر را بد مى‏داند. علامه مجلسى رحمه‏الله درباره حقيقت حيا مى‏گويد:
«ملكه‏اى است كه موجب خوددارى  از كارهاى زشت مى‏گردد».[1]
حيا، عامل بازدارنده‏اى است كه موجب پايبند شدن انسان به قوانين و دستورات دين مى‏شود: «كسى كه حيا ندارد، ايمان ندارد».[2]
حيا عامل حفظ دختران و پسران از تن دادن به انحرافها و آسيب‏هاى اجتماعى است.
دكتر «فلاسن»، استاد دانشگاه روچستبر مى‏گويد: «خجالت كشيدن و حيا علامت سلامتى است و در ميان همه افراد بشر، حتى آنهايى كه برهنه زندگى مى‏كنند نيز رايج است».[3]
-------------------------------------------
[1] ـ مرآة العقول: ج 8، ص 187.
[2] ـ قال الصادق عليه‏السلام: "لا ايمان لمن لا حياء له"، بحار الانوار: ج 78، ص 111.
[3] ـ كودك: محمدتقى فلسفى، ج 2، ص 217.

نوشتن دیدگاه