94 « يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللّه‏ُ بِشَىْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللّه‏ُ مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدى بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ»
ترجمه :
94. اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! البته خداوند شما را امتحان مى ‏فرمايد به چيزى از صيد كه به دست ‏هاى خود آن‏ها را اتخاذ مى ‏كنيد و نيزه‏ هاى خود تا اينكه معلوم فرمايد كيست كه از خدا مى ‏ترسد به غيب، پس كسى كه تعدى كرد بعد از اين امتحان، پس بر او عذاب دردناكى است.
تفسير :
[ امتحان مؤمنان با صيد ]
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» خطاب به خصوص « مؤمنين » با اينكه احكام صيد مثل ساير احكام بر تمام افراد بشر است ، براى اين است كه غير مؤمن نه جرمى معتقد است و نه احترامى ، احتياج به امتحان ندارد ، معلوم است كه از صيد باكى ندارد.
«لَيَبْلُوَنَّكُمُ» «لام» قسم است ؛ يعنى البته، امتحان استخبار است و مكرر گفته ايم امتحانات الهى نه براى اين است كه امرى بر خدا مخفى باشد كشف نمايد ، بلكه براى خود شخص و ديگران معلوم گردد.
«بِشَىْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ» دو مورد است كه «صيد» برّى [= حيوانات خشكى] حرام است : يكى بر شخص محرم تا مادامى كه از حدّ حرم خارج شود و يكى صيد داخل حرم ولو بر غير محرم و اين حرمت صيد امتحان مؤمنين است ، چنانچه حرمت صيد بحرى [= حيوانات دريايى] روز شنبه براى يهود كه شرحش گذشت.
و تعبير به «شيء» و به «من» تبعيضيه از جهت اين است كه مطلق صيد ولو خارج حرم بر غير محرم حرام نيست و مورد امتحان نمى‏باشد ، چنانچه غير از شنبه بر يهود حرام نبود.
«تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ» ، امتحان خدا اين بود كه حيوانات در حرم از انسان فرار نمى‏كردند و در دست و پاى مردم مى ‏آمدند ، چنانچه ماهى‏ ها روز شنبه مى‏ آمدند در گودال‏ها و ساحل‏ها و غير آن نمى ‏آمدند كه مى‏ توان با دست آن‏ها را گرفت ، به خصوص صغار آن‏ها يا تخم آن‏ها را و به توسط نيزه آن‏ها را شكار كرد.
«لِيَعْلَمَ اللّه‏ُ» ؛ يعنى اظهار كند «علم» خود را بر ديگران «مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ»كه كيست كه خدا ترس است باطناً و معتقد به قيامت و عذاب است و در تنهايى هم از صيد پرهيز مى ‏كند.
«فَمَنِ اعْتَدى بَعْدَ ذلِكَ» كه از خدا نترسيد و تجاوز كرد و مرتكب صيد شد «فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ» در آخرت و كفاره در دنيا.

نوشتن دیدگاه