تعارف زياد مي‌کنيم و گاهي ريخت‌وپاش‌هايمان هم زياد است، اين‌ها همه محدود به من و تو نيست، انگار سال‌هاي سال است که گرفتار اين وضعيت هستيم و اصلاً و ابداً هم دلمان نمي‌خواهد از آن دست برداريم.
مثلاً به مهماني‌هاي خانوادگي که داريم، فکر کنيد، چه‌قدر غذا در اين مهماني‌ها حيف‌وميل مي‌شود. جدا از آن اگر کمي دقيق‌تر به يخچال‌هاي موجود در خانه‌هاي ايرانياني که به اصطلاح دست‌شان به دهان‌شان مي‌رسد، توجه کنيد، چه‌قدر از مواد موجود در يخچال‌ها بعد از مدتي دور ريخته مي‌شود، در حالي‌که چند تا خانه و کوچه و خيابان آن طرف‌تر هستند کساني که محتاج يک لقمه نان‌اند.
مصرف آب، برق و گاز هم براي ما چنين حکمي را دارد. در شرايطي که همه مي‌دانيم کشورمان هميشه از کمبود آب رنج مي‌برد، براي ما که به آب لوله‌کشي دسترسي داريم اصلاً فرقي نمي‌کند موقع حمام کردن يا ظرف شستن چه‌قدر شير آب را باز بگذاريم و چه‌قدر آب هدر بدهيم. در حالي که يک کشاورز در گوشه‌اي از همين سرزمين شب‌ها از غصه زمين‌هاي ديم‌اش که بي‌آب مانده‌اند خوابش نمي‌برد.
مشکل اين‌جاست که ما گاهي اين سوءرفتارها را عرف مي‌دانيم و گاهي اوقات در يک مهماني وقتي چند نوع غذا جلو ما نگذارند، ناراحت مي‌شويم و صاحب‌خانه را به خساست متهم مي‌کنيم. اصلاً دقت کرده‌ايد در بعضي مراسم‌ها گاهي چه‌قدر پول خرج گل‌هايي مي‌شود که براي تبريک يا تسليت به کار مي‌رود. هيچ فکر کرده‌ايد اگر اين رقم‌هاي نجومي را روي هم بگذاريد، چه‌قدر راحت مي‌شود، براي چند زوج جوان وسايل زندگي تأمين کرد و چند عروس را راهي خانه‌بخت نمود؟ امسال سال اصلاح الگوي مصرف است، سالي که مي‌شود در آن بدون شعار دادن و بهانه‌تراشي براي خرج‌هاي آن‌چناني، هر کدام از ما هنگام خريد، مصرف و... به همه اين چيزها فکر کنيم.