14   « وَ مَنْ يَعْصِ اللّه‏َ وَ رَسُولَهُ وَ يَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ ناراً خالِداً فِيها وَ لَهُ عَذابٌ‏مُهِينٌ»
ترجمه :
14. و هر كس نافرمانى خدا و رسول كند و از حدود الهى تجاوز نمايد او را داخل مى‏كند آتش را ، يعنى در آتش و هميشه در آن معذب است و از براى اوست عذاب خوار كننده.
تفسير :
[ عقوبت تجاوز از حدود الهى ]
اين آيه تهديد سختى است براى تعدّى [ = تجاوز ] در ميراث ، چنانچه معمول بسيارى است كه هر كدام از ورثه كه قوى باشد نسبت به ضعفا بالاخص صغار ، تعدّيات زياد دارند: اولاً ، يك مقدار از نفايس[1] تركه ، مثل جواهرات و طلاها و پول‏ها و سند و امثال اين‏ها را مخفى مى‏كنند.
و ثانياً ، ديون و وصيت نامه را منكر مى‏شوند ، به خصوص ديونى مثل خمس و زكات و مظالم و نحو اين‏ها.
و ثالثاً ، در تقسيمْ هر چه بهتر است بر خود انتخاب مى‏كنند ، بلكه غير وارث به عنوان بزرگ‏ترى ، يا جعل قيمومت قانونى ، يا به حيله و تزوير براموال صغار مسلط مى‏شود ؛ بالاخص امروزه كه به نام خود ثبت مى‏دهند و مدت اعتراض هم منقضى مى‏شود و مالك قانونى مى‏شوند. و از اين آيه و نظاير آن شايد بتوان استفاده نمود كه مشمولين اين آيات بى‏ايمان از دنيا مى‏روند ؛ زيرا اهل ايمان مسلّماً مخلّد [ = جاودان ] در نار نيستند ؛ و اللّه‏ العالم.
----------------------------------------------
[1] .  اشياى با ارزش و قيمتى .

نوشتن دیدگاه